Het verhaal van de motor

Om onze motor op te halen, moesten we naar een industriegebied even buiten Valparaíso. Challenge 1 was dan ook: "Hoe gaan we daar komen?" De vrouw bij de receptie belde voor ons een taxi,om te kijken hoe duur dat zou zijn (€35!!). Dat was zeker te duur volgens Ry, dus gingen we het zelf uitzoeken. Volgens de navigatie konden we met de bus, we zouden er iets langer over doen, maar dat hadden we er wel voor over. Die avond kwamen we langs het tentje 'via via' (in het Spaans bia bia) en verrassend genoeg bleek dit een Belgisch tentje te zijn. Lekker aan de belgische biertjes en Vlaamse frites sloten wij een spannende dag af.

De volgende ochtend gingen wij al om 8 uur op pad, op zoek naar de bus die ons naar het industriegebied zou brengen. Per toeval kwam de bus die wij moesten hebben meteen aan rijden en sprongen wij in een oude krakkemikkige bus. Dit kostte ons jawel 400 pesos voor 2 personen (omgerekend zo'n €0,57)!! Dit heeft ons dus ruim €34 bespaard. Nu nog hopen dat je op de juiste bestemming aan komt.. Gelukkig werkt Ry z'n navigatie uitstekend en die kon exact volgen waar we waren en waar we eruit moesten. Even bij het tankstation een fles gevuld met benzine en op naar naar het bedrijf waar onze motor moest staan: 'Sitrans'. Challenge 2 van de dag: "Hoe gaan wij duidelijk maken dat wij onze motor willen en hoe gaan we dat krat waar de motor in zit open krijgen?" Nog voordat wij het terrein op liepen, schreeuwde iemand iets naar ons: "Zijn jullie op zoek naar jullie motor?" Hij vertelde ons waar we heen moesten en daar stonden we, weer bij de douane. Een mevrouw zou onze documenten doornemen en daarna met ons mee lopen naar de motor. En het duurde en het duurde... We werden er maar onrustig van, wat als het niet goed zou zijn? Na veels te lang gewacht te hebben, kwam ze tevoorschijn, de documenten waren goed en we konden op zoek naar de motor. Er stonden rijen met motors klaar, we waren zeker niet de enigste met dit idee, wat zag dat er indrukwekkend uit. Het was dus toch mogelijk om je motor zo te vervoeren in plaats van wat wij hadden in een groot krat. En jawel hoor daar zagen we ons krat,met grote letters RY BARK erop! We sprongen een gat in de lucht! Nu moest die vrouw van de douane alleen nog controleren wat er in het krat zit echt klopte. Wij waren al blij, want dat betekende dat zij het krat voor ons open zouden maken en dus weer een zorg minder voor ons. Werkelijk waar alles zat er nog in, het hout was een beetje gaan rotten omdat het nat was geworden, maar ach wij hebben nu alles en er kon een laatste stempel op het document: You're ready to go, kreeg ik te horen!!

Toen kon het klussen beginnen: voorwiel erop zetten, bagagerekken erop zetten, spiegels erop, alle spullen erop krijgen en nog een paar dingen. De taken waren duidelijk verdeeld , Ry was druk aan klussen en ik hield me bezig met het uitzoeken van de bagage en het maken van foto's. Stonden we dan in de brandende zon (25-30°C), zweet op ons voorhoofd , maar het moest lukken. Bezine erin gegooid die we mee hadden gebracht en starten maar. Vol spanning stonden we daar.. En ja hoor bij de 2e keer starten begon de motor te brommen, na even een paar keer het gas voluit te hebben gegooid, klonk de motor weer als muziek in de oren! Het is gelukt!! Ondertussen kwamen er genoeg mensen even een kijkje nemen en waren ze heel geïnteresseerd in ons plan. Ze praten alleen zo snel hier, dat we nog moeite hebben om het allemaal te volgen. Gelukkig vertelde een Duits stel dat we gesproken hebben, dat ze in Chili en Argentinië heel snel praten, maar in Peru etc. een stuk langzamer.

Pak aan en gaan. De eerste rit op de motor in Chili. Om even te wennen aan de motor, had Ry een route gezocht zonder snelweg. Na een weg meerdere keren gezien te hebben, bleek dat de navigatie een off-road route in gedachte had. Gelukkig zeiden we in koor: "Uhmm.. Laten we dat maar niet doen". Ja ja we zitten wel erg vaak op 1 lijn deze dagen hahaha. (Het verbaasd ons bijna zelf!) Toch maar via de snelweg en gelukkig vielen de Chileense weggebruikers nog mee, we made it to Valparaíso! Nu moesten we de stad nog door en omhoog naar de wijk waar ons hostel zat. Er zijn in deze stad onwijs veel zwerfhonden en een dag eerder liepen we over straat toen er een motor langs reed en meerdere honden erachteraan gingen, de bestuurder trapte 1 hond op het hoofd, die veels te dichtbij kwam en gelukkig stopten de honden daarna. Challenge 3: langs de steile weg omhoog, zonder last te hebben van honden.. Aangezien Ry bang is voor honden wist ik dat we een aardig probleem zouden hebben als deze beesten op doken. Het was druk op de weg naar boven en gelukkig waren er op dat moment geen honden, of ja wel een paar maar die deden niks. Al met al, veilig aangekomen bij ons hostel!

Gisteren stond in het teken van het pakken van onze spullen en die zo handig mogelijk in te delen op de motor. Vandaag gaan we de eerste 'echte' rit maken. Zo nog even ontbijten en de laatste spullen pakken en dan gaan we ervandoor. Op naar het Andes gebergte!!! Hopelijk gaat alles soepel, met name met de grensovergang naar Argentinië.. We hoorden van het Duitse stel dat er rijen motors en auto's bij de grens met Argentinië staan die door de politie in beslag zijn genomen, omdat ze de grens niet over mochten. Als het goed is, moet dit geen probleem zijn met de documenten die wij hebben, maar je weet het maar nooit. We zitten (als het allemaal lukt) in een mooi hostel, wel in de middle of nowhere, zonder wi-fi.

Het is nog niet gelukt om de foto's op de tablet te krijgen, dus helaas komen die later. Eentje is gelukt om via mijn telefoon op de tablet te zetten, dus die staat er wel op.

Tot snel!

Liefs ons!