Buenos Aires en de eerste reparatie aan de motor

Er is weer onwijs veel gebeurd sinds de laatste blog en de spannende avonturen die we steeds weer meemaken, houden voorlopig nog niet op. Na de storm gingen we door naar Villa Gesell, een onwijs mooi dorpje aan de kust. De rit ging soepel en het was maar een paar uur rijden. Eenmaal aangekomen, bleek dat ook hier de storm zijn sporen had achtergelaten. Er liep één hoofdweg van asfalt en alle, maar dan ook alle, zijwegen waren van zand en zowel op de asfaltweg als op de zandwegen waren afzettingen. Er lagen bomen en elektriciteitspalen op de wegen en in sommige gevallen waren er zelfs bomen op huizen terecht gekomen. Uiteindelijk kwamen we bij de camping en konden we onze tent opzetten tussen een aantal omgevallen bomen. Het strand lag naast de camping en zodra we konden, namen we meteen een duik. De golven waren super hoog en we hebben ons uren vermaakt in het water, even ontspannen na een onrustige eerste indruk van dit dorp. Het centrum was een half uur lopen en vooral 's avonds kwam het hier tot leven. De hoofdweg werd deels afgezet en mensen traden op of verkochten hun spullen. De tweede dag waaide het hard en waren we weer snel weg van het strand, zwemmen was te koud en het zand vloog alle kanten op. Het werd een rustig dagje door het dorp slenteren en ook werden de plannen voor de dagen erna gepland.

De volgende stop was La Plata, deze stad ligt een paar uur onder Buenos Aires en daardoor dus een perfecte tussenstop voor ons. Het was een lange rit, maar we waren allang blij dat het weer droog was. Er zijn hier in Argentinië tientallen controles van de politie, op elke weg kom je ze zeker elk half uur wel tegen. De ene keer is het een auto met twee agenten erin en een andere keer staan er agenten langs de weg. We weten nog steeds niet wat de precieze redenen zijn van deze controles en misschien is het wel gewoon voor werkverschaffing, maar wij moesten voor de eerste keer stoppen. De agent in kwestie had duidelijk door dat wij buitenlanders (extranjeros) waren, maar ging verder met zijn verhaal. Afstappen, helm af, kentekenbewijs en rijbewijs graag. Daar snapte hij natuurlijk niets van, want dat kentekenbewijs is in het Nederlands en nadat hij het aan zijn collega's had laten zien, het kenteken had gecheckt en ons een goede reis had toegewenst, konden we weer verder. Niet veel later reden we La Plata in, achteraf bleek dit een buitenwijk en de hoofdweg was voor een gedeelte afgezet. De politie liet ons erdoor, maar even verderop lagen bomen op de straat en die waren aangestoken, met als gevolg hoge vlammen en veel rook. Ry probeerde om via de stoep erlangs te gaan, maar zodra een paar mensen dat door hadden, kwamen meerdere grote, boze mannen onze kant op lopen, het was duidelijk, dit was niet de bedoeling en al snel riepen we tegelijk elkaar: 'omdraaien, wegwezen en wel nu!'. Na een lange, drukke en vooral onlogische omleiding kwamen we bij, volgens internet een soort park waar je kon zwemmen, kamperen etc., onze slaapplek. Echter, bleek dat er een reservering nodig was en dus konden we naar het hoofdkantoor, wat middenin het centrum lag. Ry ging naar binnen en ik bleef bij de motor, het duurde en het duurde, maar gelukkig was het gelukt. Eigenlijk was dit niet de bedoeling en was het kamperen alleen voor grote groepen, maar wij mochten er wel heen. Ook kregen we te horen dat de aangestoken bomen een soort demonstraties zijn tegen de regering, dit wordt elke dag gedaan en we hadden flink in de problemen gekomen als we er wel langs waren gegaan (de woorden: 'ze hadden jullie ervoor kunnen vermoorden' vielen). Verbaasd en moe kwamen we weer terug bij het park, we mochten er eindelijk in en het bleek dat we een kamer (met stapelbed) kregen in plaats van te kamperen. Ook mochten we, na een check van voeten en hoofd door de zwembaddokter, het zwembad in. We leken wel bekende mensen, iedereen staarde naar ons of kwam een praatje maken, we wisten niet wat ons overkwam. We waren allang blij dat we een slaapplek hadden gevonden en dat het terrein werd beveiligd en afgesloten.

De volgende dag was het tijd om naar Buenos Aires te gaan, het kapitaal van Argentinië. Volgens alle Argentijnen, met uitzondering van twee, die we gesproken hebben, is Buenos Aires geen leuke plek: te gevaarlijk! Daarentegen vinden alle toeristen Buenos Aires geweldig, dus we waren erg benieuwd. Buenos Aires heeft lang geleden een eigen 'centrum' opgericht, omdat ze het oneens waren met de steeds weer stijgende inflatie in andere delen van de wereld. Dit heeft als gevolg dat er veel lokale winkels en hotels in het centrum zijn en weinig bekende 'ketens'. De ketens zie je wel steeds meer verschijnen, maar het hart van het centrum is nog steeds authentiek. Ook heeft dit ervoor gezorgd dat de prijzen van hotels (vaak 3-sterren) redelijk goedkoop zijn. Een goedkoop hotel in het centrum; check. Een beveiligde, 24 uurs, garage voor de motor; check. De eerste middag nadat we alle spullen naar het hotel hadden gebracht, begon het te regenen en behalve om te eten kwamen we de hotelkamer niet uit. Veel slapen, we waren moe. De volgende ochtend waren we al vroeg op pad en om 11 uur stond er een free walking tour gepland. Met een groep van 10 mensen en een erg enthousiaste tour guide gingen we op pad. In twee á drie uur ging zij, onze tour guide, ons de stad laten zien, althans van het ene deel van Buenos Aires. Er was nog een andere tour van de andere kant van de stad, verder van het centrum vandaan. Groot- Buenos Aires heeft ongeveer 13 miljoen inwoners, waarvan 3 miljoen mensen in Buenos Aires - stad wonen. De tour was erg informatief, het voelde net alsof je door een stad in Europa liep. Vanaf de 16e eeuw kwamen vele immigranten naar Argentinië, waaronder veel Italianen en Spanjaarden en ook Duitsers. De rijkere families brachten de architecten vanuit Europa mee en lieten geïnspireerd door Europa hun werk hier uitvoeren. Ook zijn we in de kathedraal geweest waar de huidige paus, paus Franciscus, een Argentijn, voorheen werkte en woonde. Al met al, hebben we een goede indruk van de stad gekregen en hebben we de rest van de middag heerlijk door de stad geslenterd. De laatste dag regende het alleen maar en nadat we doorweekt waren van het bezoeken van een marktje, gingen we snel terug naar het hotel. Even contact opgenomen met het thuisfront en voor de rest rustig aan gedaan. In de regen stapten we weer op de motor, op naar Rosario. Een lange rit met veel regen, pas een uur voordat we in de stad arriveerden werd het droog. Er was geen camping in de buurt, dus werd het weer een nacht in een basic hotel. Hotels zijn hier over het algemeen goedkoper dan hostels. Dit was echt een van de dagen die we als doorreis tellen en we dus ook niet veel anders doen dan rijden, eten en slapen.

Enthousiast stonden we vroeg op, Cordoba was de volgende stop, de op twee na grootste stad van Argentinië. Het was een redelijke rit, 5 uur rijden ongeveer en het ging allemaal voorspoedig. De snelweg loopt van Buenos Aires naar Cordoba, dus een interessante weg is het niet. Voor de meeste tolwegen hoeven wij niet te betalen en mogen we er zo omheen rijden. Met nog 200 km te gaan, stopten we om te tanken en te lunchen. Vervolgens reed Ry zachtjes van een stoepje af en ik stapte achterop. We reden weg en we hoorden een geluid; gestopt, gekeken en niks gevonden reden we de snelweg weer op. Het geluid was er nog steeds en weer stopten we langs de weg, de snelweg dit keer. De auto's reden hard, dus we moesten oppassen. Er stopte een politieauto achter ons, terwijl Ry onder de motor lag, de agent keek een tijdje toe en kwam blijkbaar tot de conclusie dat hij ons niet kon helpen, hij stapte weer in en weg waren ze. Er zat een scheur in de kettingkast, dus misschien tikte die tegen de ketting, kettingkast eraf gehaald en we stapten weer op. Als we 20 kilometer per uur reden was er niks aan de hand, maar zodra we harder gingen, hoorden we het geluid weer en voelden we dat de achterkant van de motor erg ontstabiel was. Misschien is de achteras gebroken vertelde Ry mij en dus zat er niets anders op dan langzaam aan de zijkant van de snelweg te blijven rijden en naar het dichtstbijzijnde stadje te gaan. Eenmaal in het stadje naar een motor garage gevraagd, er zat gelukkig een Honda dealer en na meerdere keren nagevraagd te hebben waar deze is, stonden we voor de deur van de zaak van Ramon Suárez. Gesloten, de openingstijden waren van 8.30-13.00 en van 16.00-20.00. Het was nu kwart over drie, dus even bij het tentje verderop wat drinken, het was inmiddels in de 30 graden en we zweetten ons wat af. Zodra we bij het tentje aankwamen, begon er iemand tegen ons te praten. Wat een toeval, de enige echte Ramon Suárez zat daar samen met één van de monteurs. De woorden: 'Ik ga jullie helpen', klonken als muziek in onze oren. Opgelucht gingen we om 4 uur de garage binnen en met vier man probeerden ze erachter te komen wat het probleem was. Pas toen er een brug onder de motor ging, van de zijkant zodat het midden van de motor erop steunde, de wielen hierdoor vrij kwamen en de motor aan ging en er veel gas werd gegeven, was het te zien. De achterband slingerde alle kanten op. De band los gehaald en de achteras eruit, zij wisten was het probleem was en gingen dit repareren en wij werden naar een hotel gebracht. Om 7 uur mochten we weer terugkomen. Uitgeput en na een lange douche ploften we op bed, dan maar even voetbal kijken op tv, champions league: Paris Saint Germain tegen Barcelona. Na de wedstrijd liepen we zenuwachtig richting de garage, het maakt niet uit wat het kost als het maar gemaakt kan worden, zeiden we tegen elkaar. We kwamen binnen en de motor was gemaakt!! Een kogeltje van de lager van het achterwiel was doormidden gebroken, waardoor het achterwiel niet meer stabiel was. Hier konden wij niets aan doen en dit was vroeg of laat toch wel gebeurd, maar dan liever hier dan in Bolivia. Ry maakte samen met een van de monteurs de ketting wat losser, want die hadden ze veel te strak gezet. Met twee personen en al het gewicht van de spullen zou de ketting anders knappen. Uiteindelijk was de rekening maar 1000 Argentijnse pesos, ongeveer 60 euro. Na een foto met de monteurs reden we weer weg op onze 'Old Horse'. Hij deed het weer, wat een opluchting! Na een lange, gekke, bizarre en bijzondere dag, hadden wij er weer een avontuur bij en vielen we moe in slaap. Vandaag gaan we dan echt naar Cordoba en daar gaan we aan couchsurfing doen, we mogen bij iemand thuis verblijven. Hier blijven we zeker twee of drie dagen en misschien wel meer om even bij te komen.

Voor de technici onder ons, het kan zijn dat mijn uitleg over de reparatie niet volledig is of misschien zelfs fout, maar Ry heeft het me gisteren met een tekening proberen uit te leggen, dus voor verdere informatie over de reparatie is Ry de aangewezen persoon.

Liefs