Lake district naar Patagonië

Er is alweer meer dan een week (inmiddels al bijna 2 weken) voorbij sinds de laatste blog, dus het is tijd voor een update. Het gaat gelukkig nog steeds super met ons (en met de motor ook)! So far, so good zullen we maar zeggen. We hebben een paar dagen drukke dagen achter de rug, 7 dagen achter elkaar gereden van plek naar plek. Gemiddeld zo'n 5 uur rijden per dag, dus dat was prima te doen. We komen op veel plekken waar geen wifi is, dus veel contact met het thuisfront is er niet, sorry hiervoor. Hierdoor zitten wij wel volledig in de vakantiemodus, inclusief het vergeten van de dagen en data.

Waar waren we ook alweer gebleven met het verhaal.. Mendoza! Vroeger heeft de stad Mendoza last gehad van meerdere aardbevingen, waardoor de hele stad in puin lag. Tijdens het heropbouwen van de stad is ervoor gekozen om de straten (zeker in het voetgangersgebied) erg ruim te maken en deze zodanig met elkaar te verbinden, dat het een groot vierkant is. Dit maakt de stad erg overzichtelijk en geeft een prettige sfeer. Het hostel zat middenin een drukke straat en de motor voor de deur parkeren was geen optie. Gelukkig werd bij het hostel gezegd dat er een bewaakte parkeerplaats om de hoek was. Helaas was dit maar tot 9 uur 's avonds en schoten we er niks mee op, dan maar naast de andere motoren neerzetten. Wel hadden we een kamer voor 6 personen voor ons alleen, wat een heerlijk nieuws was dat! Even door de stad gelopen, de verschillende parkjes bekeken en wat gegeten en gedronken. Een laatste check bij de motor voor we naar bed gingen en op dat momemt kwam er een man naar ons toe: 'pas maar op, die tassen gaan ze er zeker afsnijden vannacht'. Onrustig besloten we om toch alles uit de koffers te halen (ook al zitten er slotjes op) en te gaan slapen. Het was de ergste nacht die we tot nu toe hebben gehad: geen airco, veel muggen, slecht matras (spiralen waren door het matras heen te voelen) en dan nog het idee wat er met de motor kon gebeuren... Half 2 's nachts na de 2e koude douche van die nacht waren we allebei wakker. 'Zullen we naar buiten gaan, even bij de motor kijken en een rondje lopen?' 'Is het niet gevaarlijk om midden in de nacht over straat te zwerven in een stad die we niet goed kennen?' dit resulteerde in twee mensen starend naar het plafond voor het grootste gedeelte van de nacht.. Volgende ochtend vroeg renden we snel naar buiten, de motor stond er nog met alles erop en eraan.. Hadden we ons daar nou zo druk om gemaakt..

Op naar San Juan! Dakar tijd!!!!! Wat was het een saaie weg er naartoe... 170 km rechtdoor in de woestijn, zonder tankstations, dorpjes of mensen.. en dat met 35-40°C. Hier moet je echt geen lekke band krijgen! Aangekomen bij het hostel stonden er nog 2 motoren, wij waren vast niet de enigen die naar de Dakar gingen. Leuk hostel met gezellige mensen, inclusief 2 Nederlanders. Ook Spencer Cornway en z'n vrouw waren er, hij is bekend van verschillende documentaires die hij voor Discovery Channel heeft gemaakt. Of beter gezegd, hij heeft zijn eigen bedrijf en maakt documentaires met de motor en deze verkoopt hij dan aan Discovery Channel. Nu zijn ze bezig met een documentaire over Zuid-Amerika, hij rijdt en z'n vrouw filmt, erg leuk om ze te ontmoetten. Met een leuk groepje bleven we in het hostel onder het genot van goede verhalen en bier. De dag erna was het dan zover: Een droom van Ry die uitkwam: op naar de Dakar! Goed voorbereid: 12 liter water, een parasol en zonnebrand gingen we met 6 motoren (Spencer, een gekke Canadees/Pool, een Duitser, de 2 Nederlanders en wij) richting de woestijn. 20 km over de weg en dan 7 km offroad de woestijn in, voor het eerst offroad rijden was wel even spannend en dat in de drukte, maar het ging allemaal goed. Er was een grote plas water gecreëerd, alleen voor meer spektakel tijdens de Dakar. Daar stonden we dan bijna vooraan bij de grote plas toen binnen een minuut de eerste motor voorbij kwam! Dwars door het water en weg was die, toen begon het wachten en werden wij de nieuwe attractie van het publiek; foto's werden gemaakt en het locale drankje (cola met een soort jägermeister) werd rijkelijk met ons gedeeld. Na 10 minuten en een paar slokken van het drankje, afslaan is onbeleefd, ben ik maar naar de andere kant gegaan om even te vluchten, absoluut niet mijn favoriete drankje! De meeste motoren ontweken het water, terwijl de auto's erdoorheen raceten. Wat een spektakel en het hele publiek ging uit z'n dak! Geweldig!! Toen dacht de Canadees uit ons hostel leuk te zijn, hij was naar de andere kant van de 'weg' gerend en liet z'n blote kont zien. Het publiek vond dit nog wel grappig en probeerde de boel nog even op te jutten, dat lukte, hij deed zijn broek naar beneden. Nu had de politie er genoeg van en met 8 man sloten ze hem in en arresteerden hem, op naar het bureau (om 1 uur 's nachts kwam die terug in het hostel). Ondertussen ging de Dakar verder en het viel ons op dat er veel tijd tussen de rijders zaten. Na bijna 3 uur scheurde de eerste truck door het water en het water (en kleine stenen) vlogen in het rond. Dit was het mooiste gezicht tot nu toe, op en top genieten! Nog even wachten tot Gerard de Rooy voorbij kwam in de truck en dan terug richting het hostel, we stonden dan ook al 4/5 uur in meer dan 40°C. Pizza werd bezorgd en nog even een paar biertjes gedaan met iedereen in het hostel en toen voldaan in slaap gevallen, wat een dag!

Vanaf San Juan gingen we richting San Luis, eerst een nacht in een national park en daarna door naar de stad zelf. Het werd ons wel bekend dat er stukken van zeker 200 km waren zonder tankstations en dus kwamen de reservetankjes goed van pas. Eenmaal bij het tankstation kwamen we verschillende motoren en auto's tegen die onderdeel waren van de Dakar (onderhoudsteam, GPS localisator etc.). Ook was er een hele aardige Braziliaan, die werkte voor Honda en met een nieuwe motor mocht hij de Dakar volgen. Hij maakte filmpjes van de dingen die hij onderweg mee maakte en je raadt het al.. Voor we het wisten werden wij voorgesteld aan het Braziliaanse publiek; wie we waren, waar we vandaan kwamen en wat onze plannen waren. Vervolgens heeft hij zeker nog 3/4 andere filmpjes van ons gemaakt tijdens het rijden, een keer zelfs offroad. Super gaaf allemaal. Net buiten het national park hebben we een uitgebreide maaltijd gegeten en toen naar binnen, je betaalde entree voor het park zelf en dan was het kamperen gratis. Wat een geweldige plek, omringd door alleen het geluid van de wind en dieren, zaten we te genieten aan de picknicktafel. Aan het begin van de avond kwamen nog een paar Argentijnen bij ons in de buurt staan, jammer genoeg, maar gelukkig gingen die al vroeg op pad de volgende ochtend. Wij hoefden maar een kort stukje naar de stad zelf, dus we konden lekker rustig aan doen. In de stad eerst maar tanken, het duurde een tijdje voordat we het systeem een beetje begrepen, het was vaak eenrichtingsverkeer en dit was niet duidelijk aangegeven. Daarna op naar een heerlijk hotel, even bijkomen van alle nachten in een stapelbed of kamperen en natuurlijk ook om mijn verjaardag te vieren! Je wordt maar 1x 25! Het bad helemaal vol gegooid met de was en uiteindelijk hing de hele badkamer en kamer vol met schone kleding, toch best een lekker gevoel. We zouden lekker uit eten en dus gingen we op tijd op pad. Er bleek een festival gaande te zijn in de stad, het was super druk. De restaurants waren nog niet open.. we kunnen nog steeds niet wennen aan het laat eten van hier, 10 uur 's avonds. Dan eerst maar even een biertje doen, iets kleins eten en bij het festival een kijkje nemen. Wat een drukte, veel families waren er en de bandjes waren leuk. Even gedansd en toen toch maar op zoek naar eten.. Alleen zaten we al te vol en begon het al laat te worden, we besloten naar het hotel te gaan, heel lang te slapen in het mega grote bed met uitzicht over de stad. Compleet uitgerust gingen we naar het luxe ontbijt, van yoghurt tot fruit tot vers brood en allemaal zoete hapjes (daar zijn ze zo dol op hier). Iedereen nog bedankt voor de felicitaties, ondanks dat ik zo ver weg was, heb ik me wel jarig gevoeld! Tijd om verder te gaan naar San Rafael.

De weg naar San Rafael ging goed en ook de camping was erg leuk. Hele families kwamen daar samen om met z'n allen te bbq'en en gingen dan 's avonds laat weer naar huis. Ook was er een leuk riviertje naast de camping. Toch nog uit eten geweest voor mijn verjaardag, bij een onwijs knus en gezellig tentje. Er was alleen geen menu kaart, dus de serveerder ratelde alles achter elkaar op en we verstonden zeker meer dan de helft niet, zo snel praatte hij (en zo goed is ons Spaans nog niet). Alles kwam goed, we kregen een flink bord vlees! De volgende dag gingen we door naar Malargüe. De GPS gaf een compleet andere route aan, maar wij gingen onze eigen weg. Volgens Ry liep er een hele mooie route dwars door het Andes gebergte. Halverwege moesten we ineens offroad en ook al hebben we speciale banden ervoor, het blijft spannend. Van dikke lagen grind naar zacht zand naar stenen en met flinke drempels en kuilen. Alles kwam voorbij.. Ry deed het erg goed, dat mag gezegd worden, maar zodra hij gas gaf en auto's ging inhalen werd ik toch wat onrustig. 'Doe voorzichtig' riep ik wel 1000x. Net een kilometer voor het einde gebeurde het.. we raakten in een slip en we schoven een paar keer door het zand van links naar rechts en kwamen aan de zijkant van de weg tegen een bosje tot stilstand. We stonden nog, wonderbaarlijk genoeg en tot Ry z'n verbazing was ik alleen maar aan het lachen. 'Ik dacht dat je boos zou worden' zei die, maar ik vond het op dat moment alleen maar hilarisch (waarschijnlijk omdat we nog overeind stonden). Daarna via een asfalt weg op naar de camping en we hadden een nieuw record; €4,20 betaald voor een overnachting en dat voor twee personen. Prima nacht gehad, vroeg op en richting Chos Malal. Een redelijk lange route, maar wel mooi dachten we. Na ongeveer een uur rijden kwamen de 'desvios' (omleidingen).. en jawel weer offroad. Na gisteren hadden we er even geen zin meer in, maar geen keus we moesten door. Ongeveer 40 km werd er gezegd, dus daar gingen we. Het was onwijs warm, maar blij dat we het gered hadden en dat zonder te vallen! Vol goede moed gingen we verder en nog geen half uur later begon de ellende weer.. Alle soorten offroad kwamen weer voorbij en het duurde en duurde maar. We hadden er allebei totaal geen zin meer in.. Auto's raasden voorbij en wij maar stof happen en niks zien. Gelukkig kwam er een eind aan en we hadden het gehaald, nu maar hopen dat er niet nog meer komt. Even tanken en vragen of dit het was en tot onze grote opluchting werd ons verteld dat de rest van de weg prima zou zijn. Het is gewoon bizar dat de hele nieuwe weg (met asfalt) al klaar ligt en iedereen nog steeds offroad moet. Route 40 is een prachtige route die helemaal van het noorden naar het zuiden van Argentinië loopt, maar die omleidingen zijn vreselijk, na meer dan 120 km offroad te hebben gereden, kwamen we aan bij de camping, compleet uitgeput. Deze dag maar snel vergeten en op naar Zapala de volgende dag.

Leuke route zonder enige problemen, dat we daar nog is zo blij van konden worden. Camping was prima en rond een uur of 4 kwamen er nog twee motoren aanrijden; 2 Amerikanen. Hartstikke gezellig en de rest van de middag/avond hebben we met hun gezeten. We gingen voor het eerst bbq'en op Argentijnse wijze; vlees, vlees en nog meer vlees. Geen brood of salades, maar alleen vlees en wat was het heerlijk! De Amerikanen waren al 527 dagen aan het reizen; van Canada tot aan Argentinië en dat op de motor. Heel gaaf, in februari gaan ze weer naar huis. Ook was er naast ons een rare groep jongeren, van jong tot onze leeftijd en ze waren heel aanwezig. In het begin was het nog niet zo erg en probeerde ze grappig te zijn, maar hoe later het werd hoe ongemakkelijker wij ons begonnen te voelen. Zou dit een of andere gang zijn of zoiets? Gelukkig kwam om half 11 de eigenaar/werknemer van de camping ze een waarschuwing geven, ze moesten weg. Wij waren moe dus op naar bed, de Amerikaanse zei nog snel tegen mij dat hun alles op lock down deden en dat dat iets was wat ze niet vaak deden.. Onrustig zei ik het tegen Ry, dan gooien wij alles er ook maar op. Extra kettingslot erop, alle belangrijke spullen in de slaapzakken en maar een poging doen om wat te slapen. Door het vele gepraat en het geblaf van de zwerfhonden kon ik maar slecht slapen. Uiteindelijk bleek dat mensen (we weten niet wie; of andere mensen op de camping of de eigenaar/werknemer) de politie hadden gebeld en die waren rond 12 uur gekomen om ze weg te halen. Wat een verhaal weer..

Op naar Junín de los Andes! Hier zouden we voor het eerst na 7 dagen achter elkaar gereden te hebben even een dagje extra pakken; rust. Het was maar een kort stukje rijden, maar weer hebben we prachtige dingen gezien. Het is hier zo mooi! Prima camping en lekker weer. Tent schoongemaakt en alle spullen van de motor gehaald. Nog even gezwommen in het koude riviertje naast de camping. Er waren scherpe stenen in het water, dus het was ook niet zo gek toen Ry z'n voet open lag. Dat was een flinke snee, wond schoongemaakt, gaasje erop en verband/pleister erop. Sok erover en maar even rustig aan doen. Goede nacht gehad en wat een heerlijk gevoel dat we nog een dag hadden! Lekker rustig aan doen, een wasje doen, motor poetsen en een planning maken voor de komende weken. Uitgerust en enthousiast stapten we op de motor de volgende dag. We zouden naar San Martin de los Andes, een plaatsje wat maar 40 km verderop lag, maar wat we niet mochten missen. Prioriteit nummer 1 was pinnen! In veel plaatsjes zit of geen bank of een bank die het alleen doet voor de locale mensen. We kwamen aan in het stadje en wat was het hier druk en toeristisch.. Het duurde al meer dan een kwartier voordat je door het stadje was gereden, terwijl dit nog geen 5 minuten kon zijn. Snel pinnen en door, wijziging van de planning, dit is niks voor ons, te massaal! Dus daar gingen we weer op naar Villa la Angostura. Een prachtige weg door de bergen, met veel bochten en mooie plekjes om te stoppen. De eerste camping die we probeerden was vol, op naar een andere die we eerder hadden gezien. Daar was nog plek jippie! En wat voor plek, de camping lag aan een groot meer; wat een uitzicht: helder blauw water met bergen op de achtergrond, wat een plaatje, geweldig! Volop genieten. Lekker gezwommen en daarna het centrum van het stadje opgezocht, de avond sloten we af met een fles wijn op de camping en het oefenen van ons Spaans met een Argentijns gezin.

Vandaag gaan we naar San Carlos de Bariloche en daar zullen we 2 nachten verblijven. Vervolgens gaan we naar El Bolsón (2 nachten) en Esquel (1 nacht). Dan zullen we het land doorkruisen richting de kust met stops bij Trelew, Puerto Madryn en Peninsula Valdés (schiereiland).

De komende tijd denk ik dat we iets vaker wifi zullen hebben, aangezien we naar de wat grotere plekken gaan, dus hopelijk volgt er snel weer een blog. We hebben nog steeds problemen met het overzetten van onze foto's van de camera naar de tablet, dus dit is nog niet gelukt, maar we zijn er mee bezig!

Ciao!