San Carlos de Bariloche - El Bolsón

Daar waren we dan in San Carlos de Bariloche, één van de plekken die je gezien moet hebben als je in Patagonië bent. We verbleven hier twee nachten, dus dat betekende een dag rust. Het klinkt misschien gek, maar wij zijn niet zo goed in vakantie houden. We zijn continu bezig met alles wat we nog willen doen en willen zien en daar hoort rust niet bij (in onze ogen dan). Van de drie weken dat we nu aan het reizen zijn, hebben we welgeteld twee rustdagen gehad.. Eerst de vlucht, gevolgd door het inklaren van de motor en deze helemaal opbouwen, gevolgd door het vele rijden, want ja als we al die extra plekken toch willen zien, betekent dit dat we minder tijd hebben voor Argentinië en dus grotere afstanden moeten afleggen. Daarbovenop komt dat ondanks dat we op vakantie zijn, we steeds bezig zijn met de motor. De motor is een belangrijk onderdeel van de reis en gek genoeg dachten we als het inklaren is gelukt en als de motor start dat we er 'zouden zijn'. Natuurlijk weten we dat er onderhoud gepleegd moet worden zo nu en dan, maar elke dag bij zowel het opstaan als bij het naar bed gaan (en vaak tussendoor ook nog) kijken we de motor na: hebben we genoeg benzine, hoe zijn de banden, hoe is de olie, hoe is de ketting, zit alles goed gepakt, zijn we niet te zwaar aan die kant etc.. Zeker voor Ry is dit zwaar. Ik stap elke keer weer achterop met de camera in mijn hand en maak de foto's en filmpjes, no big deal en o ja meestal val ik dan ook nog in slaap achterop (5 minuten maar en meestal na het middageten). Natuurlijk probeer ik zoveel mogelijk te helpen, maar Ry is degene die moet rijden en alert moet zijn, zeker met de wegen en het verkeer hier.

De rustdag kwam, de wekker stond om half 9, we zouden een mooie hike gaan doen door het 'parque municipal llao-llao', onderdeel van het nacional park nahuel huapi. De wekker ging, maar het was duidelijk; alle moeheid bij Ry kwam eruit. Hij sliep verder en ik las in het boek van Thomas Dekker, kwart voor 11 (na bijna 12 uur slapen) ontwaakte hij, hij was er weer. Bang dat het te warm voor mij zou zijn tijdens het heetste moment van de dag, leek het alsof de hike niet door zou gaan, maar we hadden mazzel het was bewolkt. Alsnog sprongen we op de motor richting het park. Het was een hike van ongeveer 10 km, maar met alle uitkijkpunten en de hoogtes erbij deden we er bijna 5 uur over. Wat voelden we ons vrij en wat hadden we een rust, we genoten van elke meter of eigenlijk meer van elk uitkijkpunt. Het uitkijkpunt bij de top van de berg was geweldig, de steile weg ernaartoe vond zeker ik wat minder leuk, maar het was het allemaal waard. We hebben gave foto's gemaakt! Moe en voldaan kwamen we terug bij de camping, dit voelde als vakantie. We hebben ons lesje geleerd, langer blijven op 1 plek geeft rust en hier zullen we vanaf nu ook vaker voor kiezen.

De volgende stop was: El Bolsón, deze plek staat bekend voor de vele hippies die er komen en de relaxte sfeer die er hangt. Een nieuw record, we verbleven er 3 hele dagen! Na aankomst op een grote camping, met zelfs een hostel erbij, zetten we tent op. Ik denk dat wij van iedereen de grootste tent hadden, maar ach wij hebben ook veel spullen mee. Snel het stadje in: elke dindag, donderdag en zaterdag is er een leuk marktje in de stad (tot 4 uur 's middags). Op een groot plein stonden tientallen kraampjes waar van alles werd verkocht van eten en drinken tot kleding en zelfgemaakte spulletjes, er hing een heerlijke sfeer. Na een leuke middag en rustige avond gingen we te bed. Het is vakantie in Argentinië, dus er zijn onwijs veel Argentijnen, die niet veel zin hebben om met internationale mensen te praten. Dit is voor ons wel jammer, maar ook wel weer goed voor onze Spaans (en rust). Dag twee: op naar het tourist information kantoor en kijken wat er te doen is, fietsen huren vonden we te duur, dus dat werd het niet. Er is een mooie hike te doen, waarbij zelfs een waterval is. Dit klonk leuk, maar het was al te laat om daarmee te starten, morgen dan maar.

Nu volgt het verhaal van twee mensen die samen op reis zijn, maar dag 22 (van onze reis) compleet anders ervaren hebben. Terwijl we in het centrum liepen, begon ik last te krijgen van mijn buik, enorme steken, dit voelde totaal niet lekker en ik moest meteen terug naar de camping. Ik voelde me beroerder met de minuut.. Daar begon mijn mooie middag. Mijn beste vriend van die dag werd de wc. Het enige wat ik deed was slapen en naar de wc rennen (we zaten toch wel een stukje van het toilet gebouw).. Spugen spugen en nog eens spugen. Er stond een korte hike van circa 4 km gepland voor die middag, eentje die een mooi uitkijkpunt had over de stad. Dat ging ik niet redden, maar voor Ry was dit ook een dag waar niks moest en alles mocht. Na een uur zich om mij te hebben bekommerd, zei ik ga jij maar lekker en maak er wat van vandaag, ik red me wel. Hoppa daar ging die en ik viel weer in slaap. Na een paar uur en meerdere keren me sprintjes getraind te hebben naar de wc, was Ry terug. Z'n ene voet nog in het verband met een sok eromheen (van de snee in zijn voet van vorige week) en z'n andere voet compleet zwart van de zand en modder. 'Wat heb jij wel niet gedaan?' Nou het ging allemaal goed tot ik dacht een andere route terug te nemen en deze weg een stuk steiler was dan verwacht en ik ook nog in iemand zijn achtertuin belandde, maar ik heb wel mooie foto's. Ik bleef in de schaduw liggen en probeerde weer wat te slapen, terwijl Ry verderop op de tablet Sherlock aan het lezen was met natuurlijk een biertje. Hierbij moet ik vertellen dat een liter bier hier €3,- kost en dat het biertje dan ook een liter donker stout bier was. Ik lag lekker in het gras, met de vogeltjes om me heen en stiekem bedacht ik me dat het ook best wel mee viel zo. Alles eruit gooien en dan ben je morgen weer beter. Na weer geslapen te hebben en een paar keer langs Ry te zijn gerend onderweg naar de wc, begon ik me beter te voelen. Ik ben bij Ry gaan zitten en daar hebben we ons de rest van de middag en avond vermaakt. Bij de 4e liter donker bier begon je het te merken, Ry werd dronken en doordat ze hier pas om 9 uur 's avonds eten duurde het lang voordat die wat kon eten. Hilarisch heb ik zitten toe kijken hoe hij z'n pizza at! Daarna was het bedtijd.. Waar voor iedereen de avond pas net begon, gingen wij te bed. En je raadt het al.. Ry in bed gelegd en binnen een seconde was meneer vertrokken, ik daarentegen had over de hele dag meerdere keren geslapen, dus echt moe was ik niet.

Dan maar onder een heldere sterrenhemel verder schrijven aan de blog! Ik ga nu luisteren naar de live muziek van de camping en daarna mijn boek er maar eens bijpakken, terwijl Ry hier en jullie daar in Nederland lekker verder slapen.

Liefs